* نام آزمایش :
B2 Glycoprotein Ab (IgM)
* نام های دیگر آزمایش:
Beta-2 Glycoprotein
1، Anti beta-2 Glycoprotein-1، Beta 2 GP1 Ab IgM
* شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی
باشد.
* چرا و چه موقع درخواست می شود:
مقادیر کمی آنتی بادی
های IgG و IgM بتا
دو گلیکوپروتئین 1 ، در سرم انسان جهت تشخیص سندرم آنتی بادی
ضد فسفولیپید (APS) بکار می رود.
* دانستنی های بیشتر:
سندرم آنتی فسفولیپید (APS) یک اختلال اًتوایمیون
( خود ایمنی) همراه با علائم بالینی همچون ترومبوز وریدی
و شریانی، ترومبوسیتوپنی (کاهش پلاکت خون)
و
از دست رفتن مکرر جنین می باشد. APS اولیه همچون لوپوس اریتروماتوز
سیستمیک (SLE) با ظهور اًتوانتی بادیها بر علیه فسفولیپید
های با بار منفی مشخص می گردد. اگر چه اهمیت و ارتباط پاتولوژیکی
آنتی فسفولیپیدها هنوز به طور کامل آشکار نشده است، شناسایی
چندین اًتوآنتی بادی اختصاصی معمولاً در تشخیص افتراقی
و پیگیری درمان بیماریهای التهابی روماتیسمی
بکار می رود. تعامل بارمثبت دًمین
پنجم B2GP1 با بار منفی فسفولیپیدها
منجر به تشکیل اًتوآنتی بادیهای فسفولیپیدی
می گردد. نتایج مثبت قوی اًتوآنتی بادیهای(بیشتر
از B2GP1 ( 40 U/ml نشاندهنده سندرم آنتی فسفولیپید
(APS) می باشد. مقادیر پایین
تر حضور آنتی بادیهای
B2GP1 در
سرم ممکن است نشاندهنده APS باشد،
اما نتایج تشخیصی نمی باشد. تست آنتی بادیهای B2GP1 باید حداقل 2 بار با
فاصله زمانی 12 هفته صورت گیرد تا به عنوان معیار تشخیصی
آزمایشگاهی برای APS بکار
رود.
شناسایی آنتی بادیهای B2GP1 تحت تأثیر درمان با
ضد انعقاد قرار نمی گیرد.
· مثبت شدن آنتی بادیهای B2GP1 بطور
قطعی دلالت بر بیماری APS نیست و پزشک باید
تمام یافته های بالینی و آزمایشگاهی را بررسی
کند تا بیماری را تشخیص دهد.
· مطالعات مقایسه ای و بررسی
های مهارت داخل آزمایشگاهی نشان می دهد که نتایج حاصل
از آزمون آنتی بادیهای B2GP1 می تواند بسیار متغیر
و نتایج بدست آمده با روشهای سنجش ایمنی مختلف، ممکن است نتایج
قابل ملاحظه متفاوتی داشته باشد.
* مقادیرطبیعی :
Negative : <10
Positive : =>10